"Miłość" warunkowa

Poznajemy chłopaka. Odpowiada nam jego charakter, wygląd, podzielamy (lub akceptujemy) jego zainteresowania. Decydujemy się na związek. Mija miesiąc, mija drugi i wszystko jest OK. Po jakimś czasie zaczynają się kłótnie i drobne spięcia.

Wspominając swój ostatni (nieudany) związek doszedłem do wniosku, co tak naprawdę wpłynęło jako pierwsze na pogorszenie relacji... Mój chłopak (teraz były) wymagał cały czas ode mnie zmian. Zaślepiony uczuciem starałem się ślepo zmieniać swoje stare nawyki, lecz w końcu bańka pękła. Zdaję sobie sprawę, że związek wymaga kompromisów, jednak nie zawsze powinniśmy się zgadzać na wszelkie postulaty naszych partnerów.

Nigdy specjalnie nie zabiegałem o uwagę. Wszelkie związki, w których byłem wynikły raczej ze starań moich byłych. Nie piszę tego żeby się przechwalać. Zmierzam do tego, że wiedzieli jaką jestem osobą, jakie mam nawyki, pogląd na świat, etc. Tak jak napisałem na wstępie początki zazwyczaj bywają idealne. Obie strony starają się (o ile im zależy) by ukrywać wady, eksponować zalety. Obie strony także są dla siebie bardziej wyrozumiałe. Przymykamy oko na rzeczy, które do tej pory nie zawsze nam się podobały u innych.

Wyrażając chęć stworzenia z kimś relacji mniej więcej wiemy z kim mamy do czynienia, znamy go (choć oczywiście drugą osobę poznajemy przez całe życie). Najgorsze według mnie zaczyna się wtedy, kiedy zaczynamy sobie stawiać warunki. Chłopak, którego kochałem wymagał ode mnie żebym rzucił palenie, zmienił swoje nawyki żywieniowe, etc. Najgorzej jednak było, kiedy wymagał zerwania kontaktów z przyjaciółmi, których znałem od lat. Mamy do czynienia wówczas z miłością warunkową.

Możemy mówić, że papierosy są niezdrowe, jedzenie nie jest takie ważne, a przyjaciele są "niefajni". Możemy usłyszeć, że wszelkie stawiane nam wymogi są formułowane dla naszego dobra. Tylko dlaczego mamy zmieniać coś, co dana osoba wiążąc się z nami zaakceptowała i doskonale zdawała sobie sprawę, że prowadzimy takie, a nie inne życie. Ja rozumiem, że można wymagać prawdomówności, wierności, ale nie rozumiem dlaczego nagle ktoś chce zmieniać rzeczy, które do tej pory mu nie przeszkadzały.

Pamiętajmy, żeby w związku nie zatracać siebie, swoich nawyków, nie olewać swoich przyjaciół. Niestety często bywa tak, że miłość odchodzi i zostajemy z pewnym życiowym dyskomfortem sami. Wtedy pozostaną nam przyjaciele, papierosy i złe nawyki żywieniowe ;). Warto na początku postawić sprawy jasno i powiedzieć: "jestem taki, a taki, mam takie i takie nawyki i wątpię żeby w tych kwestiach coś się zmieniło". Jeżeli ktoś tego nie zaakceptuje, to nie ma sensu robić niczego na siłę.