Homoseksualizm - podłoże genetyczne czy "zaraza"?

Spór często poruszany na przestrzeni ostatnich lat: Gejem się rodzimy czy stajemy? Źródła naukowe z dziedziny psychologii, genetyki, kulturoznawstwa, etnologii, etc. starają się nam odpowiedzieć na to pytanie. Zadają je sobie wszyscy. Rozżaleni rodzice, którzy nie mogą pogodzić się z orientacją syna, młodzi geje oraz badacze wielu dyscyplin naukowych. Temat poruszam nie bez przyczyny. Ostatnio pod jednym z postów (http://czyjestemgejem.blogspot.com/2011/03/gej-ktory-nienawidzi.html) pojawił się poruszający komentarz, który usunąłem w obawie, że może obrazić któregoś z czytelników mojego bloga. Nie mogę jednak o nim zapomnieć, dlatego też postanowiłem wyrzucić to z siebie.

Moim zdaniem nie ma uniwersalnego wzoru na to, w jaki sposób kształtuje się nasza orientacja. Według niektórych psychologów homoseksualistą można się stać w wyniku traumatycznego przeżycia z młodości lub w wyniku zaburzonych kontaktów z ojcem (lub ich braku) - koncepcja taka zgodna jest z twierdzeniami Sigmunda Freuda, twórcy psychoanalizy. Od lat '90 XX wieku pojawiło się wiele publikacji wskazujących, że homoseksualizm ma podłoże genetyczne (m. in. Dean Hamer, Dr Simon LeVay i. in.). Jeżeli się jednak wgłębimy w wyniki tych badań oraz rzetelność pomiarów, to stwierdzimy, że nie dają one jednoznacznej odpowiedzi.

Czy homoseksualizm to zaraza, której
winna jest kultura masowa?

Matki i ojcowie po coming oucie swoich dzieci zadają sobie często pytanie gdzie popełnili błąd. Tradycyjna, katolicka rodzina z zasadami, w której role zgodne są z tymi, powszechnie uznanymi i akceptowanymi. Matka gotująca obiady i ojciec dbający o utrzymanie rodziny. Niektórzy z nas mieli takie wzorce w domu, niektórzy nie, a mimo wszystko młodzi ludzie wywodzący się z różnych rodzin stają się homoseksualistami.

Komentarz, o którym wspomniałem na wstępie został napisany (najprawdopodobniej) przez rozżalonego kumpla, który nie umie pogodzić się z orientacją (biseksualizmem?) swojego kolegi. Zacytuję go (pisownia oryginalna):

Nie przyznam ci racji Cornelio...

Człowiek, którego określiłeś w powyższym temacie jako "Gej, który nienawidzi innych gejów, a dalej "hipokrytą", jest typem człowieka, który czuje odrazę co do swojej orientacji seksualnej i chce się jej pozbyć, poprzez homofobię.

"... nie może pogodzić się z faktem , że urodził się gejem.". Nikt nie rodzi się gejem Cornelio. Orientacja seksualna ludzi kształtuje się pod wpływem zewnętrznych bodźców tj. dzieciństwo, rodzina, idole, głównie całe nasze otoczenie. 

Opisze tutaj małą anegdotę. Człowiek, którego znam praktycznie całe moje życie jest normalnym hetero. Ma dziewczynę, kochają się, lubi golnąć i posłuchać dobrego mocnego brzmienia. Pewnego dnia do jego szkoły trafił chłopak, do którego najlepszym określeniem jest słodki lub uroczy...

Mój ziomek podkreślam nie jest homo, ale ten jeden chłopak kompletnie zawrócił mu w głowie. szlag go trafia jak mi o tym opowiada przy kielonie.

Jak nazwałbyś taką osobę Cornelio? Odpowiem za ciebie. ofiarą... Ofiarą tego całego skurwiałego pedalstwa, co się przywlekło z Zachodu w postaci (tfu) metroseksualizmu... Dla mnie homoseksualizm zawsze był wirusem, którego 3eba zwalczać. Wystarczy że kobietom się w głowach poprzewracało z tym całym feminizmem. Już i bez pedałów świat jest zbyt zniewieściały.

Nie zrozum mnie źle, ja jestem tolerancyjny, tylko gejów po prostu nienawidzę z całego serca. 

Ogólnie rzecz biorąc wypowiedź ta jest bardzo nielogiczna. Zwraca jednak uwagę na bardzo wiele interesujących aspektów. Zacznijmy od początku... Zdecydowanie autor jest zwolennikiem teorii wskazującej, że gejem się stajemy pod wpływem "bodźców zewnętrznych". Nie wiem czy historia opisana zasługuje na miano "anegdotki", jednakże dostrzegam w niej heteronormatywne postrzeganie rzeczywistości. Wyznacznikiem heteroseksualizmu są tu: "mocne brzmienie" i "picie na umór". Muszę przyznać, że argumenty nie trafiają do mnie bo sam lubię czasami posłuchać mocnego rocka, a o piciu alkoholu nie będę nic wspominał ;).

Kolejny interesujący mnie fragment to postawienie swojego znajomego w roli ofiary. Masakra! Kolega mu zaufał, powiedział mu prawdę o sobie i swoich odczuciach. Wątpię żeby to zrobił dlatego, by ktoś poczuł do niego litość... Nie uważam, żeby biseksualiści, homoseksualiści czy heteroseksualiści byli ofiarami. Są jacy są i nie można tego wartościować! Szlag trafiający naszego Anonima wynika ze strachu i niezrozumienia (tzw. homofobia) zjawiska, jakim jest płeć kulturowa i orientacja seksualna, wynikającego być może z braku wiedzy, a być może z tradycyjnych (katolickich? prawicowych?) poglądów.

Na koniec chciałbym zwrócić uwagę na postrzeganie homoseksualizmu jako wirusa z Zachodu (sic!) i "skurwiałego pedalstwa" odpowiedzialnego za burzenie norm. Normy są burzone od wielu lat. Półnagie modelki spoglądają na nas z bilbordów, a kobiety coraz chętniej eksponują swoją kobiecość na codzień. Zakładają stringi, pokazują piersi na plażach. Nie jestem tym zgorszony i (nie)stety (?) nie zostałem przez tą "wulgarną" i wszechobecną modę przybyłą ze "zgniłego Zachodu" zarażony heteroseksualizmem.

Najbardziej rozbiło mnie podsumowanie: "jestem tolerancyjny, ale gejów nienawidzę". Nie mam pojęcia czy ktoś sobie zrobił żart zamieszczając ten komentarz, ale nie mogłem pozostać temu obojętny. Muszę przyznać, że ucieszyłem się trochę tym wpisem (nawet jeżeli to była prowokacja, czy robienie sobie tzw. jaj). Bardzo lubię dyskusje i ścieranie się poglądów. Z tymi zaprezentowanymi przez anonima się nie zgadzam (i chyba przekroczyły one trochę granicę dobrego smaku), dlatego też przedstawiam tutaj swoją interpretację! A wszystkim polecam dystans zarówno przy czytaniu, jak i pisaniu podobnych wpisów ;).

Co o tym sądzicie? Homoseksualizm to "zaraza" nabywana w ciągu życia, czy genetyczne uwarunkowanie?